Mensen met dementie voelen zich vaak gevangen in eigen huis en komen weinig buiten. Dit komt omdat het voor hen steeds lastiger wordt om alleen van A naar B te komen. Ook de mantelzorger raakt zo vaak steeds meer geïsoleerd. Zo blijkt uit het onderzoek ‘Mobiliteit bij dementie’, dat op initiatief van PGGM en Alzheimer Nederland is uitgevoerd. Voor dit onderzoek zijn 549 mantelzorgers ondervraagd.
86% van de mantelzorgers meldt een verslechtering van de mobiliteit bij hun naaste met dementie. Dit wil zeggen dat hun naaste moeilijk, of in het geheel niet meer, van A naar B kan komen. De gevolgen voor de persoon met dementie zijn groot:
– Verlies van zelfstandigheid/vrijheid, door afhankelijkheid van anderen
– Ze gaan niet of weinig het huis meer uit
– Vereenzaming, vermindering sociale contacten
– Gebrek aan beweging en buitenlucht
Terwijl mensen met dementie zelf graag zo lang mogelijk thuis blijven wonen en de maatschappij dit ook in toenemende mate van hen verlangt, komt participeren in de samenleving ernstig in het gedrang door de verminderde mobiliteit. Mensen met dementie hebben zelf het meeste moeite met het feit dat ze niet meer, of moeilijk, kunnen autorijden. Maar ook fietsen of lopen gaat in meer dan de helft van de gevallen niet meer. Belangrijkste reden hiervoor is dat mensen met dementie de weg kwijt raken. Ook gaat het vaak om oude mensen die lichamelijk minder fit zijn en daardoor minder mobiel.
Openbaar vervoer te ingewikkeld
Een derde van de mantelzorgers geeft aan dat Openbaar Vervoer moeilijk of onmogelijk is geworden. Driekwart van deze mantelzorgers ziet daar ook geen oplossing voor, het OV is al gauw een gepasseerd station, omdat het reizen per trein, bus of tram te complex is geworden, met de OV chip kaart, drukke perrons en overstappen.
Reizen blijkt niet alleen stressvol voor de mensen met dementie, maar ook voor de mantelzorgers. De naaste met dementie wordt in toenemende mate afhankelijk, wat op alle partijen een wissel trekt. Uit het onderzoek: “Mijn moeder komt voor haar gevoel steeds meer in een isolement. Ze wordt nog afhankelijker van mensen. Het geeft haar een gevoel dat ze in een kooi zit”. De mantelzorgers zien nauwelijks oplossingen om de mobiliteit te verbeteren. Quotes uit het onderzoek: “Ze ging alleen winkelen met de trein. Het enige goede was dat ze de trein wist te bereiken en kans zag in te stappen. Maar letterlijk raakte ze daarna het spoor bijster.” En: “een eindje wandelen eindigde in verdwalen en onderkoeling”.
Gea Broekema – Procházka, directeur Alzheimer Nederland: “Het komt vaak voor dat mensen met dementie verdwalen en soms ook langere tijd vermist worden. Er zijn verschillende GPS systemen beschikbaar, maar dat is helaas nog steeds niet waterdicht. Denk maar aan het slechte GPS bereik in bossen en bij hoge gebouwen, of aan de heer die onlangs werd vermist, hij had zijn GPS niet mee. Het zou helpen als de buurt meer betrokken raakt bij mensen met dementie en op tijd aan de bel kan trekken. Samen met onze maatschappelijk partner PGGM werken we de komende tijd aan creatieve oplossingen.”